De ras-Hagenees Willy Wissink werd op 29 maart 1938 geboren en groeide op in de Hattemlaan in de Haagse Zuiderparkbuurt. In de nazomer van 1959 start Willy op 21-jarige leeftijd als organisator van dansavonden in het paviljoen van de rolschaatsbaan in het Haagse Zuiderpark.
Willy draaide dansmuziek afgewisseld met de hits uit Amerika en Engeland via een bandrecorder en een eenvoudige geluidsinstallatie. Tussendoor liet hij artiesten optreden en dat waren in het begin vooral jazz- en danscombo’s.
Willy had zelf op 15-jarige leeftijd wat gitaaraccoorden van zijn aankomende zwager Fred geleerd en hij probeerde daarna op allerlei verschillende manieren zijn favoriete nummer Guitar Boogie van Arthur Smith na te spelen.
Op 3 januari 1960 speelden The Tielman Brothers
eenmalig tijdens een teenager show in de Koepelzaal van de Haagse Dierentuin (ze kwamen pas in de zomer van 1965 terug naar Scheveningen!). Willy was erbij en het was vooral de opwindende stijl van gitaarspelen van The Tielman Brothers die hem inspireerden om zelf de gitaar op het podium ter hand te nemen.
Ondertussen schieten onder invloed van de Indo bandjes en de gitaarklanken van The Shadows de rock & roll groepen als paddestoelen uit de grond in Den Haag. Willy kan niet achterblijven en stelt The Real Rhythm Rockers samen.In de de periode 1960-1961 speelde Willy met de groep in wisselende bezettingen in het Zuiderpark.
En daarna als The Giants doen ze veel ervaring op op het kleine podium in het paviljoen van de rolschaatsbaan van het Zuiderpark voor de dansvereniging ‘Rhythm Folks’ van Willy Wissink. In een kleine Haagse demo-studio nemen ze 2 acetate’s op van de instrumentals Lucille en Percolator (een grote hit in Amerika voor Billy Joe & The Checkmates).
Ze laten de demo’s aan wat platenbazen horen en doen mee aan talentenjachten die door de grote maatschappijen worden georganiseerd. Ze krijgen geen voet aan de grond bij Bovema in Heemstede, maar ze hebben geluk bij Artone in Haarlem. Voor de jury met Eddy Christiani in hun midden, spelen ze hun rockende uitvoeringen van Guitar Boogie en Roodborstje.
Ze krijgen een platencontract en op 5 april 1962 nemen ze onder leiding van producer Lion Swaab de nummers Sarie Marijs, het Zuid-Afrikaans volkswijsje dat door Willy tot een rockende instrumental is gearrangeerd, en Winnetou op.
Winnetou is een geheel eigen compositie van Willy Wissink met een knipoog naar Apache van The Shadows. De plaat verkoopt goed en krijgt uitstekende kritieken in de muziekbladen Muziek Expres en Muziek Parade. Op Radio Veronica draait men Sarie Marijs regelmatig.
Na een jaartje samenspelen boterde het niet meer zo goed tussen Willy (die een stuk ouder was) en de overige 3 groepsleden.
Na een poosje ging hij weer door met een nieuwe formatie onder de naam Willy & his Giants,en liet hij zowel de naam ‘The Giants’ als “Willy and his Giants’ bij een octrooibureau vastleggen.
Ajoen Ajoen sloeg direct in als een bom. De single werd in 1963 ook in Japan op het Union label uitgebracht. Ajoen Ajoen kwam in Japan niet op de hitparade te staan, maar verkocht gewoon jarenlang erg goed, zodat er uiteindelijk wel een heel hoge oplage bereikt werd. Juiste gegevens hierover zijn niet te achterhalen,
maar het moeten er zeker meer dan één miljoen geweest zijn.In november 1964 kwam Ajoen Ajoen in Maleisië in de Top 10 terecht en stond daar uitgebracht op het Life label fier genoteerd tussen de wereldhits van The Beatles en The Rolling Stones. Een unieke prestatie! In Argentinië stond Ajoen Ajoen als Uno Por Uno (Tomodisc) op 1 mei 1965 op de 2e plaats onder de naam Willy y sus Gigantosi
Good old Willy Wissink tovert zijn onmiskenbare sound (na een korte rustperiode)nog steeds uit zijn gitaar en laat de zalen genieten van nummers als: Winnetou, Happy Guitar, The Swinging Musicbox en natuurlijk zijn grootste hit, Ajoen Ajoen.
De band is regelmatig versterkt door niemand minder dan “Ben Poetiray” (die al een zeer bijzondere naam heeft in de muziekwereld)
De vocals, Alex Starr , van Willy and his Giants maakt het optreden compleet. Zijn vocale inbreng brengt de zaal tot het kookpunt, met nummers als: One night, Whole Lotta Shakin en Great Balls of Fire en in vervoering met zijn (Elvis)ballads o.a. I’ll remember you,One Night, All that I am,For the good times en vele andere.
Zijn zoon Will jr. maakte een documentaire van zijn vader, waarin filmbeelden van nu(2001) gemengd werden met filmbeelden uit het verleden. Op 19 september 2001 werd deze documentaire door de VPRO op TV vertoont. Willy Wissink blijft met succes optreden.
Willy is de 65 al gepasseerd, maar de ‘Godfather of Rock’N’Roll is nog lang niet versleten, integendeel zelfs,volgens eigen zeggen is hij beter dan ooit!!
